რუსეთის მიერ საზღვრის გადმოწევა ბიძგია, რომელიც საქართველომ უნდა გამოიყენოს და თავისი დროებით დაკარგული ტერიტორიების საკითხი ხელახალი ძალით უნდა დასვას, აცხადებს ეროვნული მოძრაობის წევრი, პოლიტიკური გაერთიანება "იმედის" თავმჯდომარე ირინა სარიშვილი სააგენტო "ჯი-ეიჩ-ენი" -სათვის მიცემულ ინტერვიუში და აღნიშნავს, რომ ერთადერთი ბერკეტი, რომელიც დღეს საქართველოს ხელშია ეს საერთაშორისო საზოგადოების ძალისხმევა და არაღიარების პოლიტიკის გატარებაა.
- როგორ შეაფასებთ რუსეთის საოკუპაციო ჯარის წარმომადგენლების მიერ სამაჩაბლოში ე.წ. საზღვართან დაკავშირებით განხორციელებულ ქმედებებს?
- ის რომ 200-300 მეტრით საზღვრს გადმოტანა არ შეიძლება მთავარი საკითხი გახდეს, ეს ფაქტია, რადგან ამაზე დავა ავტომატურად ნიშნავს, უკვე იმ ძველი საზღვრის კანონიერების აღიარებას. მაგრამ, იქიდან გამომდინარე, რომ რუსეთმა ეს ნაბიჯი პროვოკაციისთვის გადმოდგა, იქ გათვლა არის, რომ დავა ატყდეს ან იმაზე, რაც ამის წინ ვთქვი, ან გათვლა არის იმაზე, რომ ამის გამო საერთოდ სრული დუმილი იყოს. როგორც კი მსგავსი მოძრაობები მოხდა, ახალი ძალით უნდა დადგეს დღის წესრიგში საერთოდ იქ არსებული საზღვრის კანონიერება.
- რეინტეგრაციის მინისტრმა განაცხადა, რომ საქართველოს ხელისუფლების მოქმედებებით მოხიბლული ოსები ისწრაფვიან დანარჩები საქართველოსკენ და რუსეთმაც ამიტომაც დაიწყო საზღვრის შემოღობვა?
-არ ვიცი, ვერ გეტყვით საერთოდ რომელ აუდიტორიაზეა გათვლილი ზაქარეიშვილის ეს კონკრეტული ნათქვამი... ამ შემთხვევაში აშკარა პროვოკაცია, რომელიც სახეზეა რუსეთის მხრიდან შესაძლებელია ქვეყნის სასარგებლოდ გამოვიყენოთ, თუ ეს გვინდა და ამ ნაბიჯით განვაახლოთ, პრაქტიკულად საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის საკითხი. ეს უნდა გამოვიყენოთ ბიძგად.
- რა ბერკეტებით, რა შეიძლება სახელმწიფომ გააკეთოს?
- უპირველესი ბერკეტი არის მისი საერთაშორისო კავშირები, ის ორგანიზაციები, რომლებიც იურიდიულად ჯერ კიდევ არ სცნობენ სამაჩაბლოს და აფხაზეთის დე-ფაქტო მდგომარეობებს. იმიტომ, რომ რუსეთის ეს ნაბიჯი, 200-300 მეტრზე თუ არის საუბარი, პირველ რიგში უნდა გაპროტესტდეს სწორედ ამ საერთაშორისო ორგანიზაციების მიერ. იმიტომ, რომ მათი მხრიდან აქ უხერხულობა არაფერი არ არის და ის საზღვარი, როგორც დროებითი რაღაც საშუალება, მისაღებია. ამიტომ რუსეთზე ზეწოლა უნდა მოხდეს სწორედ ამ საერთაშორისო ორგანიზაციების მხრიდან და ამის ინიციატორი და მოთავე უნდა იყოს საქართველოს ხელისუფლება. აქ მთავარი მაინც არის ის, რომ ამ კონკრეტულ საკითხთან დაკავშირებით, მე მიჩნდება ისევ და ისევ ეჭვი, რომ აშკარად საქართველო მიდის იქითკენ, რომ ამა თუ იმ ფორმით დე-ფაქტო აღიარება მოხდეს.
- იმას რასაც თქვენ დე-ფაქტო მდგომარეობის აღიარებას უწოდებთ ზაქარეიშვილის უწყება ჰუმანიტარული მოსაზრებებით ხსნის. მაგალითად, მათი პასპორტების შესაძლო აღიარება, მათთვის რუსეთის მიერ მინიჭებული სატელეფონო კოდების ცნობა ...
- სწორედ ეს ორი რამ უკვე დე-ფაქტო მდგომარეობის აღიარებისკენ გადადგმული ნაბიჯებია. ყველაზე მნიშვნელოვანი, პირველ რიგში, არის პასპორტები, რომელზეც დიდი ხანია საუბარი მიდის. აქ პატარა დეტალიც კი, რომელიც იურიდიულად უკანონოა, პატარა დეტალის აღიარებაც კი, არა თუ პასპორტები და თუნდაც სატელეფონო კოდები, რომლებიც პრაქტიკულად იგივე რანგში გადის, უკვე ნიშნავს დე-ფაქტო მდგომარეობისკენ სვლას ძალიან სერიოზული ნაბიჯებით.
- ზაქარეიშვილი ტერმინებზე გამოკიდებას არ ურჩევს საზოგადოებას, საუბრობს სიტყვების "ცნობა" და "აღიარება"-ს განსხვავებებზე და აცხადებს, რომ ასეთი გამოკიდებები ჩვენ სიკეთეს არ მოგვიტანს...
- თუ "პასპორტი" და "სატელეფონო კოდი" ზაქარეიშვილისთვის ტერმინია, და რესპუბლიკურ პარტიას საერთოდ ძალიან განათლებულ და ინტელექტუალურ პარტიად თვლიან, არ ვიცი რა მოსაზრებით, მაგრამ ასე ითვლება, ეგებ თავის მეგობრებს დაეკითხოს პარტიიდან არის თუ არა "პასპორტი" ან "სატელეფონო კოდი" უბრალო ტერმინი და შეიძლება ჰუმანიტარულ სფეროს მივაკუთვნოთ?!
- საერთაშორისო ძალისხმევა ახსენეთ, როგორ შეაფასებთ საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრის ყოფილი მოადგილის, ნიკოლოზ ვაშაკიძის განცხადებას, რომ თავად პრემიერი საერთაშორისო დონეზე არაღიარების პოლიტიკის გაგრძელების წინააღმდეგი იყო...
-ერთადერთი ბერკეტი, რომელიც დღეს საქართველოს ხელშია და რის გამოც ეს ტერიტორიები ისევ ითვლება საქართველოს ტერიტორიებად არის ის, რომ საქართველოს ხელისუფლება ამ ცვლილებას არ ცნობს. აქედან გამომდინარე, არ ცნობს მსოფლიო საზოგადოების უდიდესი ნაწილი. საკმარისია საქართველომ შეწყვიტოს ან შეარბილოს და, ამას ხაზს ვუსვამ, არაღიარების პოლიტიკა, რომ ავტომატურად საქართველო ხელს უშვებს ამ ერთადერთს ბერკეტს. თუ ვინმე თვლის და ივანიშვილი იქნება ეს თუ რესპუბლიკელები, თუ ვინც არ უნდა იყოს, რომ საქართველოს დღეს არ აქვს არავითარი ძალა ამ ტერიტორიების დაბრუნებისა - ამ საკითხების კონსერვაცია უკეთესია ვიდრე, იმ ნაბიჯების გადადგმა, რასაც გვთავაზობს დღეს ხელისუფლება.
მე არ ვიცი ნიკა ვაშაკიძე რას ამბობს და რამდენად შეესაბამება მისი ნათქვამი სიმართლეს, მაგრამ დღევანდელი ხელისუფლება, რომ ზუსტად აგრძელებს იმას, რაც უნდა გაეკეთებინა ამ კუთხით წინა ხელისუფლებას, ანუ გადასულიყო უნდა იმ ეტაპზე სადაც იწყებოდა ფაქტობრივი აღიარებისკენ გადადგმული ნაბიჯები, ეს ფაქტია.
ვიმეორებ, გნებავთ პასპორტების აღიარებასთან და გნებავთ, სატელეფონო კოდების აღიარებასთან დაკავშირებული გეგმები, არის არაღიარების ბერკეტზე ნელ-ნელა ხელის შეშვება. ამის გაკეთება არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება. მაშინ გამოვიდნენ და თქვან, რომ ამ ტერიტორიებზე საქართველოს ხელისუფლება ამბობს უარს. როგორც ჩანს, ამის გაკეთება პირდაპირ და ღიად ძალიან რთულია და გასაგებია რატომაც. ამიტომაც იდგმება ასეთი ნაბიჯები. საერთოდ მგონია, რომ ძალიან ბევრი რამ, მათ შორის გეი-აღლუმი და მასთან დაკავშირებული პრობლემები და მე არ ვაბობ, რომ ეს მათ სპეციალურად დაამთხვიეს, მაგრამ აფხაზეთის და აი, ასეთი საჩოთირო თემებმა წინ წამოიწია, სწორედ იმ დროს, როდესაც მოსახლეობის უდიდესი ნაწილის ყურადღება გადატანილია ჰომოსექსუალებთან დაკავშირებულ პრობლემებზე. ახლა საპრეზიდენტო არჩევნები თემა იწევს წინ, ვანო მერაბიშვილი დაიჭირეს და არ ვიცი კიდევ რამდენი ხანი უნდა იზეიმოს საქართველომ ვანოს ციხეში ჯდომა. ამ ყველაფერს მიეცა რაღაც აჟიოტაჟის და ზეიმის სახე და ამის ფონზე ისეთი არაპოეტური თემები, როგორიც არის პასპორტი და შიდამოლაპარაკებები დროებით დაკარგულ ტერიტორიებთან დაკავშირებით აღარ ჩანს ეფექტური.
"ჯი-ეიჩ-ენი", ესაუბრა ეკატერინე მომცელიძე
