პარტია "დროას" დამფუძნებელი ელენე ხოშტარიას "შერიგების" იდეასთან დაკავშირებით საკუთარ მოსაზრებას ავრცელებს.
ელენე ხოშტარიასგანცხადებით, უპირველესად, აუცილებელია "თამაშის წესებზე" შეთანხმება, რაც ნიშნავს იმას, რომ დანაშაულის განსაზღვრა უნდა მოხდეს არა პოლიტიკოსების შეთანხმებით, არამედ დამოუკიდებელი სასამართლო სისტემით.
მისივე თქმით, ძალაუფლების განმსაზღვრელი უნდა იყოს სამართლიანი არჩევნები, სადაც დღევანდელი მოცემულობით, 100%-ით [ხელისფლებაში] ვერავინ მოვა.
"შერიგების" იდეაზე მინდა გაგიზიაროთ კიდე ჩემი დამოკიდებულება.
რა იგულისხმება ჩემთვის ამ პროცესში:
პოლიტიკური დ ასაზოგადოების ცხოვრების წესებზე შეთანხმება, რაც კონსტიტუციით ისედაც განსაზღვრულია, მაგრამ არ სრულდება:
1. ჩვენი მეტოქეობა რჩება და დარჩება, მაგრამ ჩვენი ამოცანა ძლააუფლებია ცვლილება და არა ურთიერთგანადგურებაა. დღეს ჩვენ მივედით ისეთ ზღვრამდე, სადაც ხელისუფლება ოპოზიციის ურთიერთობა ეგზისტენციალურ, ფიზიკურ საფრთხეებს უქმნის ერთმანეთს. სიკვდილი დგას ჩვენ შორის, ბოღმა, ჯანმრთელობის დაზიანება და ბევრი უბედურება. საშიშ ზღვარზე ვართ სადაც ორი მხარის ერთ ქვეყანაში ფიზიკური არსებობაა პრობლემა და არა პოლიტიკური. ეს დამღუპველია, არ მხოლოდ ჩვენთვის, მთლიანად ქვეყნისთვის, რადგან ხან ერთი მოერევა ხან მეორე და მუდმივ განადგურებაში ქვეყანა უბრალოდ შემოგვეცლება. ეს დამოკიდებულება ხალხსაც გადაედო, კარგავს ერთმანეთს ხალხი, ცემენ და ასე შემდეგ. ამიტომ ამ სპირალიდან უნდა გამოვიდეთ
2. ორივე მხარემ პატივი უნდა სცეს საზოგადოების იმ ნაწილს, რომელიც განსხვავებულ აზრზეა. აქ ოპოზიციიის დიდ როლსაც ვხედავ. რაც არ უნდა ძნელი იყოს როცა იდევნები, ძალიან მწვავე კრიტიკაც ხალხისგან უნდა აიტანო უპასუხო და ის ხალხი მტრად არ გამოაცხადო. აქ მაგალითის მიცემა, განსხვავებული აზრის ხალხთან ურთიერთობაში ჩვენც შეგვიძლია.
ცხადია ბერკეტები ხელისუფლების ხელშია და ნდობა უდაბლესი. თუ სუსი მოვა გამკოჭავს და მეტყვის შემირიგდიო ეს არა კონსოლიდაცია, არამედ გათელვაა და ამასე წასვლა ოპოზიციისგან სისუსტე და კაპიტულაცია. რამდენჯერაც სუსი მოვა იმდენჯერ დახვდება კედელი და აჯანყება.
რაზე უნდა შევთანხმდეთ მაშინ? :
1. თამაშის წესებზე: დანაშაულის მასშტაბს და ადრესატებს განსაზღვრავს დამოუკიდებელი სასამართლო. წინა ცხრა წლისაც და ამ ცხრა წლისაც. დღეს ერთი მხარე ამბობს მხოლოდ წინა ცხრა წელსო, მეორე ამბობს მხოლოდ ეხლაო. ჩვენ ვერასდროს შევთანხმდებით ზუსტად ამ ორი ცხრა წლის შეფასებაზე, არც არის აუცილებელი. ამაზე უნდა ვიკამათოთ და ვიმსჯელოთ, მაგრამ დანაშაულის განსაზღვრა უნდა მოხდეს არა ჩვენი შეთანხმებით ან ვინაა დღეს ძლიერი იმითი, არამედ დამოუკიდებელი სასამართლოთი. მაშინ სამართლიანობის განცდაც დავრუნდება და უდანაშაულობის სინდრომიც გაქრება. პოლიტიკური დევნა უნდა შეწყდეს და აშენდეს დამოუკიდებელი სასამართლოძ ტექნიკურად ეს როგორ მოხდეს სალაპარაკოა და უცხოელების ჩართულობაც საჭირო იქნება.
2. ძლაუფლების განმსაზღვრელი უნდა იყოს სამართლიანი არჩევნები, სადაც დღევანდელი მოცემულობით ვერავინ 100 პროცენტით ვერ მოვა, ამას ყველა უნდა შევეგუოთ. შეიძლება ოცნებაც იყოს რაღაც დოზით, გახარიაც და სხვაც. ეს უკვე პოლიტიკოსების პასუხისმგებლობის საკითხი იქნება სახე მივცეთ იმ არჩევანს, რასაც ხალხი გააკეთებს, მაგრამ არჩევანი უნდა იყოს გამჭვირვალე და სამართლიანი.
ჩემთვის ეს ორი რამეა მთავარი, რაც ვითარებას შეცვლის. მზად ვარ მოვისმინო სხვების იდეები ამ პროცესთან დაკავშირებით. და აუგადად ეს იდეებიც სამსჯელოა.
მჯერა რომ ოცნება ამაზე წამოვა? არა. ამის გამო არ ვეცდები, რომ ეს ასე მოხდეს? ცხადია ვეცდები. ყველაფერს ვიზამ ამისთვის. ამიტომ მნიშვნელოვანია, მე როგორც ოპოზიციის წარმომადგენელმა ხალხს ვუთხრა, რომ დიახ ჩემი ამოცანა არის ეს და არა უბრალოდ ოცნების განადგურება და მერე ამ უსამართლო სისტემაზე დაპატრონება და მოგებულის პოზიციიდან ვინმეს ჩაგვრა.
აქ საზოგადოებასაც დიდი როლი აქვს, პოლიტიკოსებზე ზეწოლის და იდეების გაზიარების.
ხოდა კიდე, ბევრი რამე, მათ შორის დღეს ოცნება რაზე წამოვა და არ წამოვა რუსეთ დასავლეთის ურთიერთობაში წყდება ეგ არ გამოგვრჩეს დიდა სურათში სად ვართ. პირდაპირ კავშირშია", - წერს ელენე ხოშტარია.
