ბრიტანული გამოცემა The Guardian-ი თუშეთის შესახებ სტატიას აქვეყნებს.
სტატიაში გადმოცემულია ბრიტანელი ჟურნალისტის - ელის კერნსის მოგზაურობის შთაბეჭდილებები, რომელიც საქართველოში გასული წლის აგვისტოში იმყოფებოდა.
„ამ ადგილამდე იშვიათად თუ ვინმე მოაღწევს. იმიტომ, რომ თბილისის ტრასიდან რომ გადმოუხვევ, გზა სულ მაღლა-მაღლა მიიწევს და 68 კილომეტრის გავლას 5 საათი უნდები. მაგრამ თუ თქვენ ამ მომქანცველ მგზავრობას გადაიტანთ და საქართველოს ერთ-ერთ ყველაზე შორეულ კუთხეში - თუშეთში ამოხვალთ, რომელსაც რუსეთის მხარეები - დაღესტანი და ჩეჩნეთი ესაზღვრება, მაშინ დარწმუნდებით, რომ მართლაც ღირდა წამოსვლა.
თუშეთი ჯერ კიდევ ხელშეუხებელი ადგილია, ფიჭვნარით შემოსული მთებით, ღრმა ხეობებით და იდუმალი კოშკებით. ჩვენს იქ ყოფნაში დრო თითქოს გაჩერებული იყო.
როცა თუშეთში მოგზაურობა დავგეგმეთ, გიდმა გვითხრა, რომ ფული არაფერში არ დაგჭირდებათო. იგი მართალი აღმოჩნდა: აქ არანაირი მაღაზია არ არის, არც სასტუმროები, არ არის არც მოასფალტებული გზებიც. ელექტროენერგიაც კი, ტაქსებზე და ბარებზე ხომ საერთოდ ლაპარაკი ზედმეტია. აქ სულ რამდენიმე სოფელია, რომლებიც ერთმანეთთან ბილიკებითაა დაკავშირებული. კიდევ ერთი დაბრკოლება (თუ უპირატესობა - გააჩნია, როგორი თვალით შეხედავ!): აქ ზამთარი ადრე იწყება და შესაბამისად, ოქტომბრიდან მაისამდე გზები იკეტება. ამრიგად, რვა თვის განმავლობაში თუშეთში მხოლოდ 20-მდე ადამიანი თუ რჩება. მოკლე ზაფხულის განმავლობაში 2500-მდე თუში უკან ბრუნდება და ასწრებენ ცხვრების მწყემსვას, ყველის გამოყვანას, ცხენებით ჭენებას და ტურისტების მომსახურებას“, - აღნიშნულია პუბლიკაციაში.
ავტორი ვრცლად აღწერს თუშეთის ეგზოტიკას: „აქ კიდევ არის შემორჩენილი მგლები და დათვები. მართალია, მხეცები ადამიანებს არაფერს გვერჩოდნენ, მაგრამ ისინი ცხვრის ფარას საფრთხეს უქმნიან. თუმცა ზოგჯერ შეიძლება შეშინდე კიდეც: გიდი მოგვიყვა, რომ რამდენიმე დღის წინათ ჰაიდელბერგელი ტურისტები დათვების ღრიალს შეუშინებია.
პირველი ღამეა სოფელ დიკლოში გავათიეთ, დაღესტნის საზღვართან ახლოს. ქართველმა მესაზღვრემ თავაზიანად გვთხოვა მის ნოუთბუქში გვარები დაგვეფიქსირებინა: ეს გასაგებიცაა, რადგან რუსი ჯარისკაცები აქედან სულ რამდენიმე ათეულ მეტრში დგანან და საზღვრის დარღვევა არავისთვის სასიამოვნო არაა. აქვე ვიტყვი, რომ 2008 წელს რუსეთ-საქართველოს ომი მოხდა, რომელმაც 850 ადამიანი შეიწირა.
მიუხედავად იმისა, რომ აქ მამაკაცები იარაღით და ძაღლებით დადიან, თუშეთი მაინც მშვიდ მხარედ უნდა მივიჩნიოთ. მოსახლეობა სტუმართმოყვარეა, საჭმელი რამდენიც გნებავთ: კიტრი, კვერცხი, ხორცი, ხინკალი, ლუდი და სამკურნალო ბალახის ჩაი.
ჩვენი მოგზაურობის ყველაზე შთამბეჭდავი, „ვარსკვლავური მომენტი“ ის იყო, რომ ცხენებზე შევსხედით და ომალოდან ოთხი საათის სავალზე არსებულ ორეთის ტბასთან მივედით. ტბა 3000 მეტრს სიმაღლეზე მდებარეობს და ულამაზეს ადგილს წარმოადგენს. აქედან ჩეჩნეთი მოჩანს. ირგვლივ არავითარი საცხოვრებელი ნაგებობა არ არის. ისეთი შეგრძნებაა, რომ ჩვენ თითქოსდა მსოფლიოსაგან მოწყვეტილ ადგილზე ვიმყოფებოდით.
ახლა საქართველოში ზამთარია და თუშეთი ჩაკეტილია. სოფლელელბი ქალაქში არიან და მუშაობენ. ჩვენ ძალიან გვინდა თუშეთს მომავალ ზაფხულს კიდევ ვეწვიოთ და დარჩენილი სოფლებიც მოვინახულოთ. როგორც გვითხრეს, ივნისში იქაური მდელოს ყვავილები საქართველოში ყველაზე ლამაზიაო“, - ასე ოპტიმისტურად ამთავრებს სტატიას ავტორი.
