"საყოველთაო გაჭირვებასა და უმუშევრობაში, როდესაც ფასების გაძვირების გამო საარსებო მინიმუმი მუდმივად იზრდება, ოჯახების შემოსავალი კი არ იმატებს, აუცილებელი იყო, მთავრობას ქმედითი ნაბიჯები გადაედგა და საზოგადოების ყველაზე დაუცველი ასიათასობით მოქალაქეს მედიკამენტების პროგრამით დახმარებოდა. სამწუხაროდ, მედიკამენტების პროგრამა 2019 წელსაც ისევე, როგორც 2017 და 2018 წელს, პრაქტიკულად, ქაღალდზე რჩება. სარგებელს ასითასობით ადამიანი ელოდება, ჯანდაცვის სამინისტრომ კი განვლილ ექვსნახევარ თვეში პროგრამაზე გამოყოფილი 20 მლნ ლარიდან მხოლოდ 2.5 მლნ ლარი აითვისა," - აცხადებს "ევროპული საქართველოს" წევრი ზურაბ ჭიაბერაშვილი.
მისი თქმით, ამ ფონზე საზოგადოების დაცინვად აღიქმება პრემიერ ბახტაძის განცხადება, თითქოს მთავრობა ჩვენი მოქალაქეების დასახმარებლად ახალი ნაბიჯების გადადგმას იწყებს. პროგრამამ, რომელიც 2017 წლიდან მოქმედებს, ვერ შეამსუბუქა ტვირთი, რომელიც ასიათასობით გაჭირვებულ ადამიანს წამლების გაძვირებით დაედო.
აღსანიშნავია, რომ 2018 წელს ქრონიკული დაავადებების მედიკამენტებით უზრუნველყოფის პროგრამით გათვალისწინებული 10 მლნ ლარიდან მოქალაქეებამდე მხოლოდ 1.7 მლნ ლარის წამალი მივიდა იმის მიუხედავად, რომ ჯანდაცვის სამინისტრომ შარშან 8 მლნ ლარის წამალი შეიძინა.
პროგრამის ამოქმედებამდე ჯანადაცვის მინისტრი დავით სერგეენკო საზოგადოებას პირდებოდა, რომ ქრონიკული დაავადებების მედიკამენტებით უზრუნველყოფის პროგრამით 200,000 მოქალაქე ისარგებლებდა. სინამდვილეში, 2017-2018 წლებში პროგრამით 32 669 პირმა ისარგებლა.
"სავალალოა, რომ პრემიერმა ბახტაძემ პროგრამით განსაზღვრული მედიკამენტების რაოდენობაც არასწორად დაასახელა. დღეს მოქმედი ჩამონათვალით პროგრამაში არა 35, არამედ 41 წამალია," - ამბობს ჭიაბერაშვილი.
მედიკამენტების გაძვირებამ ათიათასობით მოქალაქისთვის გააუარესა ჯანდაცვაზე ხელმისაწვდომობა. 2017 წელს მსოფლიო ბანკის კვლევამ აჩვენა, რომ გაიზარდა იმ ოჯახების რაოდენობა, რომელთაც ჯანდაცვაზე ფინანსურად დაუძლეველი, კატასტროფული დანახარჯი დაუდგათ. ეს ოჯახები ამას მედიკამენტებზე დახარჯული თანხების ზრდას უკავშირებენ.
ჭიაბერაშვილის თქმით, გამოსავალია მედიკამენტის კომპონენტის დამატება საყოველთაო ჯანდაცვის პროგრამაზე, ოღონდ ამისათვის საყოველთაო ჯანდაცვის პროგრამის დიზაინი უნდა შეიცვალოს და მოხდეს მისი სწორი ადმინისტრირება. ასეთ შემთხვევაში ასიათასობით გაჭირვებული მოქალაქის ხელმისაწვდომობა წამლებზე გაიზრდება.