არაჯანსაღი ცხოვრების წესი და დაბინძურებული გარემო დროთა განმავლობაში ცოცხალ ორგანიზმზე საკუთარ კვალს ტოვებს.
კარცენოგენები შესაძლოა, უმძიმესი დაავადებების მიზეზად იქცეს, მათ შორისაა ლიმფომა – ლიმფოიდური ქსოვილის დაავადება. დაავადების სიხშირე შეადგენს 3 შემთხვევას 100 000 ადამიანზე წელიწადში. გარემოს ემატება გენეტიკაც, რაც დაავადების რისკს ზრდის, მაგრამ როგორც „სამედიცინო კორპორაცია ევექსის“ ონკო-ჰემატოლოგიური მიმართულების ხელმძღვანელი აიდა გოზალოვა ამბობს, „დიაგნოზი სასიკვდილო განაჩენი არაა. ბრძოლა ყოველთვის ღირს“.
გადარჩენის გზები
დაავადების დროული გამოვლენა ბრძოლისუნარიანს გვხდის. ამისთვის კი, როგორც სპეციალისტი გვირჩევს, რიგი სიმპტომები ყურადღების მიღმა არ უნდა დავტოვოთ:
„ამოუცნობი თრომბოზი, ხშირი ვირუსული დაავადებები, ხშირი პნევმონია, ბრონქიტი, ჰაიმორიტი, ზოსტერი – ჰერპესის მაგვარი გამონაყარი სახესა და გულ–მკერდის არეში, თავის უმიზეზო ტკივილები, ოფლიანობა ღამით, უმიზეზო ქავილი, მოცულობითი წარმონაქმნი სხეულის რომელიმე მიდამოში... ამ დროს აუცილებლად უნდა მივმართოთ ექიმს.
ევექსის რეგიონულ ჰოსპიტალში ლიმფოიდური ქსოვილის ონკო-ჰემატოლოგიური დაავადების ზუსტი დიაგნოსტიკა მაღალტექნოლოგიური აპარატურით ხორციელდება.
ჰოსპიტალში დანერგილია მკურნალობის თანამედროვე მეთოდები.
„თუ ლიმფური კვანძი გადიდებულია, ქირურგიული ჩარევით ხორციელდება კვანძის ამოღება. ამოღების შემთხვევაში სპეციალისტს მეტი მასალა აქვს სრულფასოვანი კვლევისთვის და ზუსტი დიაგნოზის დასმისთვის– განმარტავს გოზალოვა.
„ძალიან მნიშვნელოვანია მორალური მხარე, ახლობლების მხარდაჭერა, მაგრამ ასევე ძალიან მნიშვნელოვანია ნდობა ექიმის მიმართ. პაციენტი დიდი ბრძოლისთვის ემზადება.
მაქსიმი, რომელმაც ბრძოლა მოიგო
მაქსიმისთვის ყველაფერი გასული წლის შემოდგომაზე დაიწყო:
„სექტემბრის დასაწყისში ზღვიდან დავბრუნდი და ნელ–ნელა მთელს სხეულზე ქავილი დამეწყო. ვიფიქრე, რომ ალერგია იყო. ღამით ძილის შესაძლებლობასაც არ მაძლევდა. რაღაც ანალიზები ჩავაბარე და დამინიშნეს მედიკამენტები, თუმცა შედეგი არ მქონდა. ეს გრძელდებოდა რამდენიმე თვის განმავლობაში. ექიმები სხვადასხვა ვარაუდს გამოთქვამდნენ. სადღაც დეკემბერში კისერთან კვანძი ამოვიდა და ახალი წლის შემდეგ ევექსის ვარკეთილის პოლიკლინიკაში ექოსკოპია გადავიღე და აიდასთან გამიშვეს. ამოვიღეთ კვანძი და 2 კვირაში მივიღეთ პასუხი, რომ ეს იყო ლიმფომა. შემდეგ გამიკეთეს ძვლის ტვინის ფუნქცია, მივიღეთ პასუხი, რომ ძვლის ტვინი სუფთა იყო და დავიწყეთ ქიმიოთერაპიის კურსი“
ქიმიოთერაპიის პროცესი 3 თვის განმავლობაში მიმდინარეობდა, რადიოთერაპიის კი 3 კვირა.
„სანამ სიტუაციაში სრულად გავერკვეოდი ბუნებრივია იყო პანიკა და ნერვიულობა. პირადი გამოცდილებით ვამბობ, პაციენტები ინტერნეტს არ უნდა გავეკაროთ. ეს მორალურად გვანადგურებს. მთელი დღეები ინტერნეტში ათეულობით სტატია და მკურნალობის სხვადასხვა მეთოდებს ვეცნობოდი, ამასობაში გადიოდა დრო... დრო, რომელიც ძალიან მნიშვნელოვანია სიცოცხლის დასახსნელად.
მხოლოდ ერთი ადამიანი სიტუაციას ვერ მოერევა, ამიტომ აუცილებელია ექიმის მიმართ ნდობა და ახლობლების მხარდაჭერა. ასევე მნიშვნელოვანია, თავად შენ როგორ მიუდგები ვითარებას. ბუნებრივია, ქიმიოთერაპიის შემდეგ სისუსტეს გრძნობ, მაგრამ ნებისმიერ ვარიანტში ვცდილობდი მოძრაობას, იუმორის შენარჩუნებას. ბევრი რამ არის შენს ხელში. თუ დანებდი, არაფერი გამოვა. ყველაფერი შეიცვლება, უბრალოდ დრო სჭირდება. მე მკურნალობით შედეგი დავდე და ახლა სრულიად ჯანმრთელი ვარ“,– გვიზიარებს გამოცდილებას მაქსიმ რაკოვენკო.
