ერთწლიანი ტაიმ-აუტის შემდეგ, განსხვავებული უფლებამოსილებებით აღჭურვილი პრეზიდენტი პირველად წარსდგა საკანონმდებლო ორგანოს წინაშე. მნიშვნელოვანია, რომ პრეზიდენტის მოხსენება საქართველოს პირველი კონსტიტუციის მიღების დღეს დაემთხვა და მისი მხრიდან მოხდა ქვეყნის უზენაესი კანონის მნიშვნელობაზე აქცენტის გაკეთება. ნიშანდობლივია, რომ პრეზიდენტი თავისი მოხსენების პირველ ნაწილში საფუძვლიანად შეეხო და განმარტა ახალი პრეზიდენტის უფლებები, სადაც მკაფიოდ იქნა განმარტებული, რომ ის არის - პირდაპირი წესით არჩეული სახელმწიფოს მეთაური, ქვეყნის ერთიანობისა და ეროვნული დამოუკიდებლობის, სახელმწიფო ორგანოთა ნორმალური ფუნქციონირების გარანტი, სამხედრო ძალების უმაღლესი მთავარსარდალი და საგარეო ურთიერთობებში ქვეყნის წარმომადგენელი.
მნიშვნელოვანია, რომ პრეზიდენტი შეეხო საკონსტიტუციო ცვლილებებს და ახლადშექმნილ კომისიას, რომელმაც უნდა ჩამოაყალიბოს ქვეყნის უზენაესი კანონის ისეთი რედაქცია, რომელიც არ გახდება პერმანენტული ცვლილების ობიექტი.
აქცენტირება თვითმმართველობის რეფორმაზე, განხორციელებულ საკანონმდებლო ცვლილებებზე და ამ ფონზე ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნების თარიღის 15 ივნისს დანიშვნა, შესაძლებელია შეფასდეს, როგორც დემოკრატიული პროცესების გაგრძელება. არჩევნების თარიღის 4 თვით ადრე დასახელება კიდევ ერთი დასტურია იმისა, თუ რამდენად მნიშვნელოვანია ქვეყანაში ყველა დონის არჩევნების დემოკრეტიულ და თანაბარ კონკურენტულ გარემოში ჩატარება.
გამომდინარე იქიდან, რომ პრეზიდენტი წარმოადგენს ჩვენს ქვეყანას საგარეო ურთიერთობებში, მისი მხრიდან საუბარი დიალოგის განსხვავებულ, შემწყნარებლურ ფორმატზე, ურყევ ევროპულ არჩევანზე და არააგრესიულ პოლიტიკაზე, წარმოადგენდა სწორედ იმ გზავნილებს, რომელიც განასხვავებდა მას წინამორბედისაგან. განსაკუთრებით აღსანიშნავია სოჭის ოლიმპიადის ე.წ. უსაფრთხოების პოლიტიკიდან გამომდინარე 11 კმ-იანი ბუფერული ზონის შექმნაზე ხაზგასმა, რაც იმის დასტურია, რომ ქვეყნის მთავარსარდალისთვის სწორედ საერთაშორისოდ აღიარებული საზღვრებია ყველაზე მნიშვნელოვანი და მას შემდეგ ე.წ. საზღვარი, რომლებზეც მავთულხლართების გავლება ხდება.
პრეზიდენტის გამოსვლის შემდგომ ოპონენტების მიერ გამოიხატა უკმაყოფილება, რომ მისი მხრიდან არ მოხდა ქვეყნის მთავრობის საქმიანობის შეფასება. აპელირება იმაზე, რომ პრეზიდენტს ამ საკითხებზე არ უსაუბრია, არის უსაფუძვლო და სწორედ იმ კონსტიტუციიდან გამომდინარეობს, რომელიც უკმაყოფილო კანონმდებლებმა მიიღეს 2010 წელს და რომ არა 2012 წლის 1 ოქტომბრის არჩევნების შემდეგ შეცვლილი რეალობა, საინტერესოა როგორ შეხვდებოდნენ მსგავსი უფლებების პრეზიდენტის მოხსენებას საკუთარი გუნდიდან.
საზოგადოებას კარგად ახსოვს აღმასრულებელი ფუნქციების მატარებელი პრეზიდენტის ერთ-ერთი მსგავსი ანგარიშის წარდგენისას გამოცხადებული ნულოვანი ტოლერანტობა, რომელიც ადამიანის უფლებების მასობრივი დარღვევად და არაერთი ადამიანების სიცოცხლის ფასადაც კი დაჯდა.
მიგვაჩნია, რომ ამ მოხსენებით არ მოხდა ჩარევა აღმასრულებელი ხელისუფლების საქმიანობაში, არ ატარებდა დირექტივების მიცემის ხასიათს და შემოიფარგლა სწორედ იმ საკითხებით, რომელიც მხოლოდ მის კომპეტენციაში შედიოდა. მისასალმებელია, რომ აღიარებული იქნა კონსტიტუციით მინიჭებული უფლებები და არ მოხდა მისი უხეში დარღვევა.
აღსანიშნავია, რომ ქვეყნის უზენაეს კანონში არსებობს მრავალი ხარვეზი, რომელიც საჭიროებს საფუძვლიან კორექტირებას და რომლის გამოსწორების მიზნითაც შექმნილია საკონსტიტუციო კომისია. შესაბამისად მიგვაჩნია, რომ ქმედითი საკონსტიტუციო ცვლილებების გატარების მიზნით სრულფასოვნად ამოქმედდეს აღნიშნული კომისია, რათა დროული და სიღრმისეული გაანალიზების საფუძველზე ჩამოყალიბდეს საქართველოს კონსტიტუციის საბოლოო რედაქცია.
