ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის გლდანის მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატი სერგო რატიანი და საბურთალოს მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატი პეტრე ცისკარიშვილი გლდანში არსებულ ბიძინა ივანიშვილის ოფშორული კომპანიის საქმიანობაზე საუბრობენ და აღნიშნავენ, რომ ეს პროექტი ქვეყნის არაფორმალური მმართველის მიერ საკუთარ კეთილდღეობაზე და ბიზნეს ინტერესებზე სახელმწიფო კანონებისა და რეგულაციების მორგების კლასიკური ნიმუშია.
„2015 წლის 25 მაისს პრემიერ-მინისტრ ი. ღარიბაშვილის განკარგულებით ქ. თბილისში გლდანის რაიონში შპს ,,ჯორჯია თექნოლოჯი პარკს”, რომლის უკანაც ჰოლანდიური და ოფშორული კომპანიების გავლით ბატონი ივანიშვილის ბიზნეს ინტერესი იკვეთება, 1 ლარად კერძო საკუთრებაში გადაეცა 18ჰა ფართობზე განლაგებული მიწის ნაკვეთი და მასზე არსებული შენობა-ნაგებობები - საბაზრო ღირებულებით მინიმუმ 20 მლნ ლარი.
ამის შემდეგ, აღნიშნული ტერიტორია არსებული კანონმდებლობის შესაბამისად, მთავრობის გადაწყვეტილებით დარეგისტრირდა, როგორც თავისუფალი ინდუსტრიული ზონა (თიზ), სადაც იურიდიული პირი გათავისუფლებულია პრაქტიკულად ყველა გადასახადისგან და სამეწარმეო საქმიანობისთვის შესაბამისი ლიცენზია/ნებართვის აღების ვალდებულებისგან.
გადასახადებისგან თავის არიდების გარდა ბ-ნი ივანიშვილის მოტივაცია იყო ელ. ენერგიის ტარიფის მინიმიზაცია, ვინაიდან ადგილზე შექმნილი ვირტუალური ვალუტის (ბიტკოინების) გამომშვები ,,საწარმოს” დენის მოხმარება არის უაღრესად დიდი – შედარებისთვის, მთელი კახეთის რეგიონის მოხმარებაზე მეტი.
თუ ჩვეულებრივი მოქალაქეებისთვის დენის ტარიფი 17-21 თეთრია (გააჩნია მოხმარებულ კვტ/სთ-ს), ბიტკოინების კომპანია მაქსიმუმ 11თეთრს იხდის. Aამ შეღავათის შედეგად ივანიშვილის საწარმო წელიწადში 40 მილიონ ლარზე მეტს ზოგავს. Aამავდროულად, ნიშანდობლივია, რომ სახელმწიფო (გაზისა და ნავთობის კორპორაციის მეშვეობით) 50 მლნ ლარით ასუბსიდირებს დენის ტარიფის შენარჩუნებას.
ასევე მნიშვნელოვანი ასპექტია, რომ თიზის ერთ-ერთი მთავარი შინაარსი და 2010 წელს მიღებული კანონის მიზანი იყო საქართველოში შემოსული ინვესტიციების შედეგად ჩვენი მოქალაქეების დასაქმება, ხოლო გლდანის საწარმოში სულ თითზე ჩამოსათვლელი ტექნიკური პერსონალი და ტერიტორიის დარაჯი მუშაობს. საინვესტიციო ვალდებულებაშიც მხოლოდ 10 ადამიანის დასაქმება უწერიათ.
ეს პროექტი გახლავთ ქვეყნის არაფორმალური მმართველის მიერ საკუთარ კეთილდღეობაზე და ბიზნეს ინტერესებზე სახელმწიფო კანონების და რეგულაციების მორგების კლასიკური ნიმუში.
სხვა საერთაშორისო პოტენციური კორპორატიული ინვესტორებისთვის კი, ამგვარი კლანურ-ოლიგარქიული სისტემის ქვეყანაში არსებობა, პირდაპირი სიგნალია, რომ საქართველოში ბიზნესის კეთება მხოლოდ ივანიშვილის კომპანიების გავლით არის შესაძლებელი. შესაბამისად, მათი ჩვენს ბაზარზე შემოსვლა და საქმიანობის დაწყება ნაკლებად სავარაუდოა.“
