დღეს შპს „რუსთავის ფოლადი“ იძულებულია გაუშვას დამატებით 150 თანამშრომელი უვადო აუნაზღაურებად შვებულებაში.
შეგახსენებთ, რომ „რუსთავის ფოლადმა“ რუსთავის მეტალურგიულ ქარხანაში დასაქმებული 360 ადამიანი უვადო აუნაზღაურებად შვებულებაში უკვე გაუშვა 2 მარტს. თუ დროულად არ განახლდა წიდასაყარზე წვდომა და მისი დამუშავება, შეიძლება საფრთხე შეექმნას დამატებით 2,000 ადამიანის დასაქმებას რუსთავის მეტალურგიულ ქარხანაში.
მენეჯმენტის ეს უმძიმესი გადაწყვეტილება გამოიწვია 24 თებერვალს თბილისის საქალაქო სასამართლოს მოსამართლის ლაშა ქოჩიაშვილის მიერ „რუსთავის ფოლადის“ წინააღმდეგ გამოტანილმა უსაფუძვლო გადაწყვეტილებამ. კერძოდ, ამ გადაწყვეტილებამ სხვა უძრავ-მოძრავი ქონების გარდა, საწარმოს აუკრძალა მისი ძირითადი ნედლეულის - წიდასაყარის - გამოყენება, რაც ქარხნის ფუნქციონირებას საფრთხის წინაშე აყენებს.
თბილისის საქალაქო სასამართლოს მოსამართლის ლაშა ქოჩიაშვილის მიერ გამოტანილი გადაწყვეტილება ეფუძნება ვინმე ეთერ მთვრალაშვილის მოთხოვნას, რომელსაც 4 553 ლარი და 48 თეთრი აქვს მისაღები 2019 წელს სს „ქართული ფოლადისგან“. ამ თანხის უზრუნველყოფის მიზნით მოსამართლე ქოჩიაშვილი კრაძალავს მთელი უძრავ–მოძრავი ქონების გამოყენება-განკარგვას და ამით ფაქტობრივად აჩერებს მეტალურგიული ქარხნის მუშაობას.
საზოგადოებას შევახსენებთ, რომ მოსამართლე ქოჩიაშვილის გადაწყვეტილება, რომ შეიზღუდოს ქარხნის ქონება და ბათილად ცნოს ხელშეკრულება შპს რუსთავის ფოლადსა და სს ქართულ ფოლადს შორის, უკვე შესწავლილი, განხილული და გადაწყვეტილია საქართველოს უზენაესი სასამართლოს კანონიერ ძალაში შესული ორი გადაწყვეტილებით (მაშინაც, პირველი ინსტანციის სასამართლოში საქმეები მოსამართლე ქოჩიაშვილმა განიხილა და სწორედ მისი გადაწყვეტილებები იქნა გაუქმებული იმ ორივე შემთხვევაშიც). საქართველოს უზენაესმა სასამართლომ იმსჯელა როგორც სს „ქართული ფოლადის“ რეაბილიტაციის პროცესის მიმდინარეობაზე, ისე ამ პროცესში მეტალურგიული ქარხნის აქტივების შპს „რუსთავის ფოლადის“ მიერ შეძენის კანონიერებაზე და დაადგინა, რომ მეტალურგიული ქარხნის აქტივები შპს „რუსთავის ფოლადმა“ კანონის სრული დაცვით შეიძინა, ამ აქტივების კანონიერი და სრულუფლებიანი მესაკუთრე სწორედ შპს „რუსთავის ფოლადია“ და არ ჰქონია ადგილი რეაბილიტაციის რეჟიმში მყოფი სს „ქართული ფოლადის“ ან მისი კრედიტორების უფლებების შელახვას.
ასევე აღსანიშნავია, რომ მოსამართლე ქოჩიაშვილმა უარი თქვა „რუსთავის ფოლადის“ შუამდგომლობაზე, რომელიც ითვალისწინებდა მოთხოვნილი საკრედიტო ვალდებულების -4 553 ლარისა და 48 თეთრის - სასამართლოს ანგარიშზე დეპონირებას. ამით ეთერ მთვრალაშვილის იურიდიული ინტერესი სრულად იქნებოდა უზრუნველყოფილი. ამის მაგივრად იზღუდება ქარხნის მუშაობისთვის აუცილებელ აქტივებზე წვდომა, რომელიც ათეულობით მილიონ ლარად არის შეფასებული.
„რუსთავის ფოლადი“ განმარტავს, რომ ნასყიდობის ფასის გადახდის ვადები ხელშეკრულებებითაა მოწესრიგებული და ეს ვადები არც ერთ მომენტში არ დარღვეულა. პირიქით, შპს „რუსთავის ფოლადი“ კეთილსინდისიერი გადამხდელია, კომპანიამ ნასყიდობის ფასის გადახდა ვადამდე დაიწყო, “დაფარა სს ქართული ფოლადის“ დავალიანება და კრედიტორთა ნუსხიდან ამოირიცხა 18 მილიონ ლარზე მეტი მოცულობის მოთხოვნათა მფლობელი კრედიტორები“ (2014 წლის 9 სექტემბრის საქართველოს უზენაესი სასამართლოს გადაწყვეტილებით, საქმე N ას-283-265-2014).
იმ პირობებში, როდესაც არსებობს უზენაესი სასამართლოს გადაწყვეტილებები, გაუმართლებელია მოსამართლის მიერ, ორჯერ უკვე გაუქმებული საფუძვლებით, უზენაესი სასამართლოს გადაწყვეტილებების შეცვლის ფაქტობრივი მცდელობა და შპს რუსთავის ფოლადის საკუთრების უფლების კვლავ შელახვა.
ჩვენი მიზანია რაც შეიძლება მოკლე ვადებში, ნორმალურ სამუშაო რეჟიმს დავუბრუნოთ რუსთავის მეტალურგიული ქარხანა.
გამოვიყენებთ ყველა სამართლებრივ საშუალებას, რომ დავიცვათ შპს „რუსთავის ფოლადის“ უფლებები და ინტერესები.
შპს „რუსთავის ფოლადის“ მენეჯმენტი
