შმაგი სოფრომაძე 2008 წლის რუსეთ-საქართველოს ომში ტანკის მეთაური იყო. მას ტყიდან დაჭრილი ჯარისკაცები გამოჰყავდა, როცა ის ტყვედ აიყვანეს, შემდეგ კი წამებით მოკლეს. შმაგის გმირული ისტორიის შესახებ „ჯი-ეიჩ-ენს“ მუხათგვერდის ძმათა სასაფლაოდან შმაგის და, უფროსი ლეიტერნატი სოფო სოფრომაძე ესაუბრა.
"8 აგვისტოს ჩემი ძმა რამდენიმე ჯარისკაცთან ერთად ტყვედ აიყვანეს. ის ტანკის მეთაური იყო. ერგნეთის მისაგდომებთან ტანკი გაუფუჭდა, რის გამოც ცხინვალიდან დაჭრილები თავის მხრებით გამოჰყავდა. ბოლოს დაჭრილი ასმეთაური გამოიყვანა, რომელმაც შმაგის უთხრა გაჰყოლოდა იმ მანქანას, სადაც დაჭრილი ჯარისკაცები ისხდნენ, თუმცა, შმაგი მათ არ გაჰყვა. ისევ უკან შებრუნდა, ტყეში დაჭრილი ბიჭები ისევ იქნებიანო - უთქვამს. სწორედ, უკან შებრუნებული აიყვანეს ჩემი ძმაც. მას სხვა ბიჭებთან ერთად აწამებდნენ, შმაგი ქართულ დროშაზე ფეხით არ შედგა, ის ვერ დააჩოქეს, ამის შემდეგ მოკლეს. სიკვდილამდე საკუთარი ხელით გაათრხევინეს საფლავი, სადაც ის უნდა დაეკრძალათ.
შმაგის როგორც დაკარგულს, 9 აგვისტოს დილიდან ვეძებდით. მისი ცხედარი დნმ-ის საშუალებით ვიპოვეთ, როცა 45 ბიჭი მუხათგვერდის ძმათა სასაფლაოზე გადმოასვენეს. ის პირველი ქვეით ბრიგადის ჯავშან-სატანკო ბატალიონში უმცროსი სერჟანტი იყო. შმაგის ორი მცირეწლოვანი ვაჟი დარჩა. როცა ის მოკლეს, ერთი შვილი 9 თვის იყო, მეორე კი ორწლინახევრის“, - აცხადებს სოფრომაზე.
ის ძმის სიკვდილის შემდეგ თავადაც ჯარისკაცი გახდა.
„ამ ტკივილს ვერაფერი წამიშლის, ჩემს ძმაზე ძალიან დამოკიდებული ვიყავი, მისი სიკვდილი ქვეყნის დასასრული მეგონა. ერთ დღესაც ვთქვი, რომ აუცილებლად იმ გზას გავივლიდი, რაც მან გაიარა. 2010 წლიდან შეიარაღებულ ძალებში რიგითითობიდან დავიწყე მსხურება. დღეს უკვე უფროსი ლეიტერნატი, ოფიცერი ვარ. ამ წუთას მის საფლავთან ვდგავარ სევდა და ტკივილნარევი სიამაყით, მაგრამ ცოცხალი რომ ყოფილიყო, მისით უფრო მეტად ვიამაყებდი. თუმცა, მან გმირის სახელი და თავისი სისხლით დაწერილი ისტორია დატოვა, რაც ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.
ძალიან ამაყი ვარ, როცა მეუბნებიან, შენს ძმას ვიცნობდი, მან მაჩუქა სიცოცხლე, მხარზე მოკიდებულმა გამომიყვანაო. ჩემმა ძმამ სხვებს აჩუქა სიცოცხლე, სამწუხაროდ თავისი ასე დაასრულა“, - განაცხადა სოფო სოფრომაძემ.
შმაგი სოფრომაძე 2008 წლის რუსეთ-საქართველოს ომში ტანკის მეთაური იყო. მას ტყიდან დაჭრილი ჯარისკაცები გამოჰყავდა, როცა ის ტყვედ აიყვანეს, შემდეგ კი წამებით მოკლეს. შმაგის გმირული ისტორიის შესახებ „ჯი-ეიჩ-ენს“ მუხათგვერდის ძმათა სასაფლაოდან შმაგის და, უფროსი ლეიტერნატი სოფო სოფრომაძე ესაუბრა.
„ 8 აგვისტოს ჩემი ძმა რამდენიმე ჯარისკაცთან ერთად ტყვედ აიყვანეს. ის ტანკის მეთაური იყო. ერგნეთის მისაგდომებთან ტანკი გაუფუჭდა, რის გამოც ცხინვალიდან დაჭრილები თავის მხრებით გამოჰყავდა. ბოლოს დაჭრილი ასმეთაური გამოიყვანა, რომელმაც შმაგის უთხრა გაჰყოლოდა იმ მანქანას, სადაც დაჭრილი ჯარისკაცები ისხდნენ, თუმცა, შმაგი მათ არ გაჰყვა. ისევ უკან შებრუნდა, ტყეში დაჭრილი ბიჭები ისევ იქნებიანო - უთქვამს. სწორედ, უკან შებრუნებული აიყვანეს ჩემი ძმაც. მას სხვა ბიჭებთან ერთად აწამებდნენ, შმაგი ქართულ დროშაზე ფეხით არ შედგა, ის ვერ დააჩოქეს, ამის შემდეგ მოკლეს. სიკვდილამდე საკუთარი ხელით გაათრხევინეს საფლავი, სადაც ის უნდა დაეკრძალათ.
შმაგის როგორც დაკარგულს, 9 აგვისტოს დილიდან ვეძებდით. მისი ცხედარი დნმ-ის საშუალებით ვიპოვეთ, როცა 45 ბიჭი მუხათგვერდის ძმათა სასაფლაოზე გადმოასვენეს. ის პირველი ქვეით ბრიგადის ჯავშან-სატანკო ბატალიონში უმცროსი სერჟანტი იყო. შმაგის ორი მცირეწლოვანი ვაჟი დარჩა. როცა ის მოკლეს, ერთი შვილი 9 თვის იყო, მეორე კი ორწლინახევრის“, - აცხადებს სოფრომაზე.
ის ძმის სიკვდილის შემდეგ თავადაც ჯარისკაცი გახდა.
„ამ ტკივილს ვერაფერი წამიშლის, ჩემს ძმაზე ძალიან დამოკიდებული ვიყავი, მისი სიკვდილი ქვეყნის დასასრული მეგონა. ერთ დღესაც ვთქვი, რომ აუცილებლად იმ გზას გავივლიდი, რაც მან გაიარა. 2010 წლიდან შეიარაღებულ ძალებში რიგითითობიდან დავიწყე მსხურება. დღეს უკვე უფროსი ლეიტერნატი, ოფიცერი ვარ. ამ წუთას მის საფლავთან ვდგავარ სევდა და ტკივილნარევი სიამაყით, მაგრამ ცოცხალი რომ ყოფილიყო, მისით უფრო მეტად ვიამაყებდი. თუმცა, მან გმირის სახელი და თავისი სისხლით დაწერილი ისტორია დატოვა, რაც ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.
ძალიან ამაყი ვარ, როცა მეუბნებიან, შენს ძმას ვიცნობდი, მან მაჩუქა სიცოცხლე, მხარზე მოკიდებულმა გამომიყვანაო. ჩემმა ძმამ სხვებს აჩუქა სიცოცხლე, სამწუხაროდ თავისი ასე დაასრულა“, - განაცხადა სოფო სოფრომაძემ.
