საქართველოს მთავრობასა და პრეზიდენტს შორის ათონელის რეზიდენციასთან დაკავშირებით წარმოშობილ უთანხმოებაზე არსებული მაღალი საზოგადოებრივი ინტერესიდან გამომდინარე „ინფორმაციის თავისუფლების განვითარების ინსტიტუტმა“ (IDFI) როგორც პრეზიდენტის, ისე მთავრობის ადმინისტრაციიდან გამოითხოვა პრეზიდენტსა და აღმასრულებელ ხელისუფლებას შორის ამ თემაზე არსებული მიმოწერის ასლები.
ორგანიზაციის ინფორმაციით, პრეზიდენტის ადმინისტრაციიდან მიღებული დოკუმენტაციიდან ირკვევა, რომ ჯერ კიდევ 2014 წლის 28 მარტს პრეზიდენტის ადმინისტრაციის უფროსმა ლაშა აბაშიძემ ტელეფონით მთავრობის კანცელარიის უფროსს, მაია ცქიტიშვილს აცნობა, რომ პრეზიდენტი ათონელის ქუჩაზე მშენებარე შენობის პრეზიდენტის რეზიდენციად გამოყენებას არ გეგმავდა. მაია ცქიტიშვილმა ამ საუბრის წერილობით დადასტურება მოითხოვა, რომ მთავრობას ემსჯელა სამუშაოების გაგრძელების მიზანშეწონილობაზე და შენობის შემდგომ ბედზე.
აღნიშნული წერილის მიღების შემდგომ, 2014 წლის 10 აპრილს პრეზიდენტის ადმინისტრაციის უფროსმა ლაშა აბაშიძემ პრეზიდენტის ინფორმირების მიზნით, საქართველოს რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტროს და სახელმწიფო დაცვის სპეციალურ სამსახურს მიმართა როგორც ავლაბრის, ასევე ათონელის ქუჩაზე მშენებარე რეზიდენციების ექსპლუატაციისათვის საჭირო წლიური ხარჯების შესახებ ინფორმაციის მოთხოვნით. სავარაუდოდ აღნიშნული ინფორმაცია პრეზიდენტს ესაჭიროებოდა საბოლოო გადაწყვეტილების მიღებისათვის რომელ რეზიდენციაში გაეგრძელებინა მას მოღვაწეობა.როგორც საქართველოს პრეზიდენტის ადმინისტრაციიდან მოწოდებული ინფორმაციით ირკვევა, პრეზიდენტის რეზიდენციების ექსპლუატაციისათვის საჭირო ხარჯების შესახებ მოთხოვნაზე, საქართველოს პრეზიდენტის ადმინისტრაციას სახელმწიფო დაცვის სპეციალური სამსახურიდან პასუხი დღემდე არ მიუღია, ხოლო რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტროს მიერ გადმოგზავნილი წერილი დაცულია გრიფით „საიდუმლო“, შესაბამისად IDFI-თვის უცნობია რა ფინანსური მონაცემები იქნა სამინისტროდან მიწოდებული საქართველოს პრეზიდენტისთვის.
IDFI-ის ცნობით, მანამდე, 2014 წლის 14 აპრილს, მთავრობამ პრეზიდენტის ადმინისტრაციას კიდევ ერთი წერილი გაუგზავნა და აცნობა, რომ დამატებითი ხარჯების თავიდან აცილების მიზნით, შენობის სტატუსის თაობაზე საბოლოო გადაწყვეტილების მიღებამდე, საქართველოს რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტრო იძულებული იყო შეეწყვიტა მიმდინარე სარეკონსტრუქციო- სამშენებლო სამუშაოები. თავის მხრივ, 2014 წლის 14 აპრილს საქართველოს მთავრობის ადმინისტრაციას რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტრომ აცნობა, პრეზიდენტის გადაწვეტილების შეცვლის გამო თუ რა პრობლემები შეექმნა მშენებლობას, რომელიც გეგმით 2014 წლის სექტემბრის თვეში უნდა დამთავრებულიყო. ზემოთ წარმოდგენილი მიმოწერის შემდგომ, საქართველოს პრეზიდენტის ადმინისტრაციამ 2014 წლის 14 ივლისს, 3 თვის დაგვიანებით, საქართველოს მთავრობის ადმინისტრაციას წერილობით ოფიციალურად დაუდასტურა, რომ ათონელის ქუჩაზე არსებულ შენობას პრეზიდენტის რეზიდენციად არ გამოიყენებდა და აღნიშნა, რომ საქართველოს მთავრობას შეეძლო ემსჯელა სამშენებლო სამუშაოების მიზანშეწონილობასა და მისი შემდგომი განკარგვის თაობაზე.
IDFI-სთვის მიწოდებული კორესპონდენციიდან ირკვევა, რომ პრეზიდენტის ადმინისტრაციის მიერ 2014 წლის 14 ივლისს მთავრობის ადმინისტრაციისათვის გაგზავნილი წერილი, ათონელის რეზიდენციაში პრეზიდენტის არ გადასვლის შესახებ, ინფრასტრუქტურის და რეგიონული განვითარების სამინისტროს 2014 წლის 4 აგვისტოს გაეგზავნა.
მშენებლობის სამუშაოები გაგრძელდა და საკითხი 2015 წლის აპრილში გააქტიურდა, როდესაც რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის მინისტრმა დავით შავლიაშვილმა პრემიერ-მინისტრს, ირაკლი ღარიბაშვილს აცნობა , რომ საპრეზიდენტო რეზიდენციის მშენებლობა დასრულებულია, ჰქონდათ კომუნიკაცია პრეზიდენტის ადმინისტრაციასთან და ყველაფერი არის გაკეთებული სტანდარტების შესაბამისად.
საქართველოს აღმასრულებელი ხელისუფლებისა და პრეზიდენტის ადმინისტრაციის შეუთანხმებელი მოქმედების შედეგად სახელმწიფო ბიუჯეტიდან დაფინანსდა შენობის მშენებლობა, რომლის დანიშნულება მშენებლობის დასრულების შემდგომაც უცნობია.
არასამთვრობო ორგანიზაციაში მიაჩნია, რომ ყოვლად დაუშვებელია საბიუჯეტო სახსრების დაუგეგმავად ხარჯვა, განსაკუთრებით, როდესაც საუბარი ათობით მილიონ ლარს ეხება. ამასთან, მნიშვნელოვანია გასაჯაროვდეს, პრეზიდენტის როგორც ავლაბრის, ასევე ათონელის ქუჩის რეზიდენციების მშენებლობის, მათი ყოველწლიური შენახვისა და ექსპლუატაციის ხარჯები, რომ საზოგადოებამ იმსჯელოს, თუ რამდენად მიზანშეწონილი იყო როგორც ძველი, ისე ახალი რეზიდენციის აშენება საქართველოს ეკონომიკური მდგომარეობის ფონზე.
